Wilhelm Gustloff szalupa ratunkowa
Żeby jakoś żyć w tej Łebie, zaczęliśmy ze szwagrem rybołówstwo - mówi Władysław Miakisz, który 12 listopada 1945 roku osiedlił się w Łebie, namówiony przez Zenona Hokusza, męża swojej siostry.
Pan Władysław Miakisz pochodzi z Wileńszczyzny. Do 1944r., do czasu powołania do wojska (do polskiej armii), pracował w gospodarstwie rodziców. Tuż po demobilizacji w listopadzie 1945 przyjechał do Łeby, gdzie już był szwagier Hokusz oraz kilku innych kolegów żołnierzy. Objął poniemieckie gospodarstwo z domem, w którym mieszka do dziś. Wówczas mieszkali w nim jeszcze niemieccy gospodarze - stary Niemiec z synową i wnukiem. Dobrze mieszkało im się razem, Niemcy byli zadowoleni, bo polski żołnierz stanowił dla nich ochronę przed Ruskimi.
Czas powojenny był - wiadomo - trudny. Gospodarka - mizerna, więc żeby jakoś żyć w tej Łebie, zaczęliśmy ze szwagrem rybołówstwo - mówi Pan Władysław. Sprzętu rybackiego też nie było: większość z niego uprowadzili Rosjanie, a przed ich wejściem na kilku kutrach uciekli Niemcy. W porcie zimowym stała podtopiona łódź - wyciągnęliśmy ją i zabrali na stocznię. Okazało się, że jest to szalupa ratunkowa z Wilhelma Gustloffa, niemieckiego transportowca zatopionego na wysokości Łeby. Miała numer 12. Po wyremontowaniu był to nasz Łeb-12, na którym w czerwcu 1946 roku wypłynęliśmy na pierwszy połów. Łowiliśmy na nim 5 lat.
Później Pan Władysław poszedł do Spółdzielni "Rybak Morski" i rybaczył - już na dużym, drewnianym kutrze - do roku 1979. Ożenił się w 1952r, żonę Irenę zapoznał w Iławie, gdzie jeździł do rodziny Hokuszów, czasowo wysiedlonych z Łeby. Żona zmarła w 1989r.
Należał tylko do związku rybaków morskich, nigdy do partii. Ja poznałem te ichnie partie już w 1939 roku, jak Rosjanie do nas wstąpili - mówi. Ponad trzydzieści lat gospodarzył na morzu i - podczas sztormów - na roli. Lubi Łebę, ale zauważa tutaj dziwną rzecz: kiedyś było biedniej, ale weselej; teraz jest niby lepiej, ale jakoś smutniej. Może znowu potrzeba wyremontować szalupę? Którą?
Zaczerpnięte ze strony Miejskiej Biblioteki Publicznej http://bibliotekaleba.pl - zapisały Maria Konkol i Danuta Szymanowska
